Nieuwsarchief
Meditatief moment
- Gegevens
Zelf ben ik begonnen te bidden met eigen woorden. Eerst bedanken, dan belijden wat ik verkeerd had gedaan en om vergeving bidden, en tenslotte mocht ik God wat vragen (maar eigenlijk niet voor mezelf). Zo had ik dat als kind geleerd. Daarna heb ik een tijd gebeden met de woorden van onze traditie: het rozenkransgebed, het Jezusgebed: “Heer Jezus Christus, Zoon van God, ontferm U over mij, zondaar”. En daarna hield het, buiten de vieringen, op met de woorden. Daarna ben ik gaan luisteren. Heel bewust stil proberen te worden, ruimte te maken, en ontvankelijk te zijn. Dat, het stil zijn, heeft mij dichterbij God gebracht dan de woorden. Gewoon maar gaan zitten en al het andere loslaten, om bij Hem te zijn. Tot je gebed opnieuw geboren wordt, als je je mededogen en je zorg om mensen met Hem wil delen. Binnenkort is het voor velen onder ons vakantie. Vakantie komt van het Latijns “vacare”: leeg zijn, ruimte maken. Vacare Deo is tegelijk een monastieke term, voor de kloosterling betekent het: je van binnen vrij maken om op God te wachten. Ruimte te maken zodat Gods stem gehoord kan woorden. Ook in onze vakantie zal het stiller zijn: in de straten, in onze agenda’s, en hopelijk ook in onze hoofden en in onze harten. Hopelijk zal die stilte u goed doen, ruimte geven. Een luisterend oor voor een ander. Voor uzelf, voor uw diepste verlangen. En voor wat God u te zeggen heeft (en andersom). Een zomer vol ruimte en stilte die u goed doet, dat wens ik u van harte toe.
Pastor Nelleke ten Wolde.